GTA Serilerinin Sizin İçin En Vurucu Anları

[Impeccable]

Selamlar, GTA Oyunlarında yaşadığınız en büyük şaşkınlık nedir? Yalnızca görevler bakımından değil, yenilik, detay vb. konularda dahil

Benim en unutamadıklarım;

GTA San Andreas:

Big Smoke ve Ryder ikilisinin C.R.A.S.H ve Ballas ile işbirliği yapmaları. Hakikaten dumur olmuştum.

GTA IV:

Niko'nun oyun sonunda yaşamak zorunda olduğu iki farklı acı son. Her ikisi de kötüydü ama en kötüsü tabii ki de Roman'ı kaybetmemiz. Diğer yandan da Kate. Bir oyunun bu kadar ciddi duyguları hissettirmesi çok güzeldi ve en unutamadıklarım arasında yer alıyor bu yüzden.

[Purgatory]

GTA San Andreas: Benim için de aynı. Big Smoke'nin ve Ryder'in, hele ki Ryder'in ihaneti üzücü olmuştu. (Big Smoke, aslında önceden bir şeyler olacağını sezdiriyordu, bu, siparişi uzun tutmasından ve o tuhaf konuşmalarından anlaşılıyordu yanlış düşünmüyorsam. Ama Ryder ihanet eder miydi, pek sanmıyorum, o yüzden onun ihaneti şaşırtmıştı. Tabi Smoke gibi kıdemli birinin ihaneti de vurucu oluyor.)

GTA Vice City Stories: Louise'nin ölümü. Onu kurtarmak için çırpınmıştım adeta, ama olmadı işte, meğer Victor, onunla son dakikalarını geçirecekmiş. Tam da aralarında bir birliktelik olmaya başladığında. :(

GTA IV: Evet, o ikilem gerçekten korkunç bir ikilemdi. Bir yanda seni seven kadın, diğer yanda kuzenin. Dimitri'den intikam almayı seçersen Pegorino, kadınını öldürüyor. Anlaşmayı seçersen, hem Dimitri son kazığını atıyor, hem Kate, anlaşmayı duyunca hayal kırıklığına uğrayıp seninle birlikteliğini sonlandırıyor, hem de Roman ölüyor.

GTA The Lost and Damned: Sondan bir önceki görevdeydi sanırım, Ashley, Johnny'ye Jim'in öldüğünün haberini veriyordu, o vurmuştu bayağı, Jim iyi adamdı. Bir de, oyunun sonunda kulüp yakılıp yıkılmıştı da çete, Alderney'de kıytırık bir eve yerleşmişti. (Yalnızca Johnny de yerleşmiş olabilir, hatırlamıyorum tam.)

GTA Chinatown Wars: Kenny'nin aslında her şeyi planlayan kişi olması, asıl düşmanın o olması. En başta Huang'ı almaya adam yollaması ama sonra temizleyicilerini yollayıp o adamlarla beraber Huang'ı infaz ettirmesi ve (Huang hayatta kalıyor tabi.) hikaye boyunca alakalı alakasız pek çok adamı öldürdükten sonra asıl düşmanın hiç beklenmeyen bir şekilde kendisinin çıkması, Huang'ın intikamını almış olması ve hatta Hsin tarafından mafyanın lideri ilan edilmesi ama sonuçta Chan ve Zhou gibi adamları haksız yere öldürmüş olması.

GTA V: Johnny'nin düştüğü içler acısı durum ve ölüm şekli. Bir de, Michael'i öldürmeye gidiyoruz (Eğer onu öldürmeyi seçersek.) ve o sırada Tracey'nin koleje başladığını (veya başlayacağını) öğreniyoruz. Franklin de ben de dumur.

[Vupsen]

GTA III: Oyunun başındaki Catalina'nın ihaneti. O zaman daha Catalina'yı tanımıyordum bile ama daha oyunun başından böyle bir ihanet görmek şaşırtmıştı.

GTA VC: Lance ile takılmaya ilk başladığımız zamanlardan beri Lance'yi çok sevmiştim. İhaneti de çok üzdü.

GTA SA: Senaryoda beni şaşırtan pek fazla bir şey yoktu ama haritanın büyüklüğüne çok şaşırmıştım, gez gez bitmez diye düşünüyordum.

GTA IV: Oyunun bu kadar ciddi olması ve yer yer bize kimleri öldüreceğimiz veya öldürüp öldürmememiz için seçenek vermesi şaşırtmıştı. Ve hatırlıyorum ilk oynadığımda bir GTA VC-GTA SA-GTA III üçlüsünden sonra böyle bir ağır gerçekçi oyunla karşılaşınca bir yandan sevindim bir yandan da üzüldüm.

GTA EFLC: GTA IV'ü zaten severek oynuyordum bir de bu iki ek paketteki görevler ve yan işler GTA 4'ü bitirdikten sonra kaybettiğim hevesimi geri getirmişti. Her türlü yarış ve çatışma aktiviteleri vardı.

GTA V: Oyun senaryo bakımından şaşırttığı tek nokta franklin ve Michael'in tanışma şekli. Ben oyuna yılların dostları olarak başlarız sanıyordum. Onun dışında Ara sahneler çok daha gerçekçi olmuştu.

[nikobernoo]

GTA III: Oyunun başındaki Catalina'nın ihaneti. O zaman daha Catalina'yı tanımıyordum bile ama daha oyunun başından böyle bir ihanet görmek şaşırtmıştı.

GTA VC: Lance ile takılmaya ilk başladığımız zamanlardan beri Lance'yi çok sevmiştim. İhaneti de çok üzdü.

GTA SA: Senaryoda beni şaşırtan pek fazla bir şey yoktu ama haritanın büyüklüğüne çok şaşırmıştım, gez gez bitmez diye düşünüyordum.

GTA IV: Oyunun bu kadar ciddi olması ve yer yer bize kimleri öldüreceğimiz veya öldürüp öldürmememiz için seçenek vermesi şaşırtmıştı. Ve hatırlıyorum ilk oynadığımda bir GTA VC-GTA SA-GTA III üçlüsünden sonra böyle bir ağır gerçekçi oyunla karşılaşınca bir yandan sevindim bir yandan da üzüldüm.

GTA EFLC: GTA IV'ü zaten severek oynuyordum bir de bu iki ek paketteki görevler ve yan işler GTA 4'ü bitirdikten sonra kaybettiğim hevesimi geri getirmişti. Her türlü yarış ve çatışma aktiviteleri vardı.

GTA V: Oyun senaryo bakımından şaşırttığı tek nokta franklin ve Michael'in tanışma şekli. Ben oyuna yılların dostları olarak başlarız sanıyordum. Onun dışında Ara sahneler çok daha gerçekçi olmuştu.

[lazlow]

GTA Vice City'de klasik olarak Lance'in ihaneti benim için vurucu olmuştu. Her oynadığımda, onu öldürürke içimde bir burukluk oluyordu.

GTA 4'te Michelle'in aslında Niko'yu gözlemleyen bir hükumet görevlisi olduğunu öğrendiğimde çok şaşırmıştım.

The Ballad of Gay Tony'de Ray Bulgarin'in pusu kurmasına çok şaşırmıştım. Tamam o adamdan pislik bekliyordum da o an beklemiyordum.

GTA 5'te de telefonuma Kill Trevor, Kill Michael seçeneklerini görünce şaşırdım. Yani başka alternatif sonlar olsaymış keşke. Bir kere Michael'i öldürdüm onun dışında hep Deathwish seçeneğini seçtim. Michael'i öldürme sebebim de oyunu Heat filmine ve Michael'i de Robert De Niro'nun canlandırdığı karaktere benzetmemdi.   

[Perry the Gambler]

GTA Vice City'de üzüldüğüm noktalar çöktü. Victor'un ölmesinden tut, Lance'in ihaneti. Cortez'in hüzünlü bir şekilde Vice City'den ayrılması(Cortez: Kızıma iyi bak, Vercetti.) Tommy'nin finalde iyice yalnız kalması. Bizim kaçabilmemiz için banka soygununda kendini feda eden can dostumuz... Kısaca böyle.

GTA San Andreas'ta ise Sweet'e çok üzüldüm. Carl yine de kendini bu bataklıktan kurtarıp Gazino ortaklığına geldi lâkin Sweet bu olaylar olurken hapisteydi. Annesinin ölümünden sonra dostlarının ihanetini ve GSF'in çökertilmesine katlanamadı. Ryder ile GSF için yaptığımız her işi hatırladım. Çeteyi kalkındırma çalışırdık ama maalesef Smoke'un manipülasyon yeteneğine maruz kalarak GSF'i satması hepimizi üzmüştür. Onu öldürürken CJ'ye sıkabilirdi belki, arkadan vurup öldürebilirdi onları. Ama o uzaklaşmayı tercih etti. Ama CJ'e hiçbir zaman pişmanlık duyduğu tarafını göstermedi. Kısacası burası böyle.

GTA IV'te ise baştan beri üzüldüğüm olay Niko'nun askerlik kâbusları. Amerikan Hayalini(American Dream) yaşamak isterken daha da iş peşinde koşturan bir adam olması gerçeğiydi. Sevdiği kadınlar da yalandı, hem Kate ölüyor(ölmese bile terk ediyor) hem de Michelle bir devlet ajanı çıkıyordu. Bu adam çok çekti aga. Diyecek lafım yok.

GTA Lost and Damned, bu oyunu severek oynadım. Luis Lopez'in hikayesini bitirmedim daha ama Luis'i görünce nasıl bir karakter olduğunu anladım. Complete Edition üçlemesini seviyorum. Bu kadar boş konuştun, üzüldüğün nokta neresi? Kısacası Johnny, Brian'ı sevmiyordum ama yine de bir Lost üyesinin ölmesi beni üzdü biraz. Billy'nin hapse gitmesi, ve daha doğrusu onu hapse göndertenin Johnny olması üzdü. Billy tam bir badass olsa da hapse gitmeyi haketmedi, daha sonra da öldürülmeyi. Lost üyesinin %60-70'i Brian'ı kovalarken öldü zaten. Bu Kulübü çökerten bu olaylardı. En son kulüp evini yaktıklarında da Los Santos'a doğru sürdü üyeler. Orda da gayet güçlü bir çete olmuştu ama Trevor'a meydan okuyana kadarr..

GTA4 ve EFLC hakkında:
Şu Elmaslar yüzünden çok kişi öldü bee.

GTA V, bu oyunu defalarca bitirdim ama diğer oyunlar gibi değildi. Öncekiler bir başkaydı. Her sonu denedim ve her sonda ölen karakterler haklıydı be. Micheal ölünce, Trevor bizle ilişkisini kesiyordu. Sonuçta best friendi. Ama Trevor'un ölmesini Micheal isterdi. Yani bunu anlıyoruz ki Trevor duygusuz gözükse de en arkadaş canlısı adamdır kendisi.

[Impeccable]

Selamlar, GTA Oyunlarında yaşadığınız en büyük şaşkınlık nedir? Yalnızca görevler bakımından değil, yenilik, detay vb. konularda dahil

Benim en unutamadıklarım;

GTA San Andreas:

Big Smoke ve Ryder ikilisinin C.R.A.S.H ve Ballas ile işbirliği yapmaları. Hakikaten dumur olmuştum.

GTA IV:

Niko'nun oyun sonunda yaşamak zorunda olduğu iki farklı acı son. Her ikisi de kötüydü ama en kötüsü tabii ki de Roman'ı kaybetmemiz. Diğer yandan da Kate. Bir oyunun bu kadar ciddi duyguları hissettirmesi çok güzeldi ve en unutamadıklarım arasında yer alıyor bu yüzden.

Ek olarak:

GTA III:

Asuka'nın öldürülmesi, oyunun sonunda duyduğumuz tabanca sesinden sonra Maria'nın susması.

GTA VC:

Lance'in bizi satması. Diaz'ı erken haklamamız.

GTA V:

Johnny Klebitz'in hiç beklemediğim bir şekilde Trevor tarafından öldürülmesi.

Ayrıca, GTA IV'de yapay zekanın oldukça gelişmiş olması, GTA V'deki ince detaylar fazlasıyla hoşuma gitmişti.

[Bilinmeyen Bey]

GTA III: Oyunun Başındaki Catalina'nın ihaneti, çok güzel işlenmiş olsaydı. Oyunun devamınıda oynardım. (%50 tamamlanmış durumda, ve oynayacak halde de değilim)

GTA San Andreas: Mike Toreno'nün Ölmediğini Öğrenmem. Onu o helikopterin içindeyken ölürmek için tüm San Fierro'yu dolaştım. Motosikletten/Arabadan ine-ine ateş ediyorum. Ancak adamları bana ateş ediyordu. Öldürtükten sonra huzura erdim. Ancak tekrar yaşadığını görünce şok oldum...

GTA Vice City: Lance'in oyunun sonunda beni satması, ancak bunu %45 ile olacağını biliyordum. Telefon görüşmesiyle "işten nefret ediyorum" olayı beni korkutmuştu. Ancak bana Sonny Forelli ile işbirliği yapacağını düşünmüyordum. Bunu yaptığımdan onu molotov öldürdüm. (Ciddiyim, yanımda molotov ile yanıp ölmesini izledim...)

GTA Vice City Stories: Louise'in ölmesi bizi üzmüştü. Çatışmadan zar zor kurtuldum, onları kurtarmaya geldim. Kardeşim kurtuldu, ancak sevdiğim gitti :(     Rest in Peace Louise

GTA Liberty City Stories: Vincenzo'nun ona çalışmama rağmen, patronun en sevdiği çocuk olmak için beni sattı. Beni polislere sattı, arabayla zar zor kaçtım...

GTA IV: Oynamadım... ( )

GTA CTW: Denize ölmeye bırakıldığım zaman...

GTA V: Oyunun Sonu (Spoiler vermek istemiyorum)

[Gladiator]

Ryder ve Smoke'un ihaneti beni çok şaşırtmıştı.