Âlüfte Olup Dururdun...

[Yesil]

O yevn geldiği vakit kabul etmemiş almayı ükül,
Yemeğini yemeye, ayaklanır helâ niyetine.
Ektâfıyla konuşur yemeğimi yiyeceğim ânen bükül,
Ulan ne saf insansın bir avuç insan kaldı geride.

Vakti zamanında fazla yüz vermiş olsam gerek,
İttihad içindeydim seninle, yanımda dolaşır dururdun.
Bir eshâm heba olmuş, habersiz gitmiş olsan gerek,
Ta'vîk eylesen de en sevdiğim âlüfte olup dururdun.

Bilmem okur musun sarmal yapılı nazım denir yazıma,
Dönekliğine sinirliyim heba ettin esâmî nâmına.
Bak künûn fark edip geçtim kağıdın başına da,
Be salak kardeşim ne ayrıldın yanımdan medfû ortamına.

Kutay